در سال های قبل این بحث در موسیقی مطرح شد که ملودی ها شبیه به هم شده اند و نوشتن ترانه بر روی ملودی رفته رفته بیشتر شد. چند سالی است که تنظیم ها شبیه به هم شده اند. به نظر شما دلیل این مسئله چیست؟

به نظر من بیشتر همه چیز شبیه به این شده که مثلا چند پروژه آماده وجود دارد که همه بر یک اساس ساخته شده اند و تفاوت آن ها با هم بسیار ناچیز است. دلیل هم می تواند بخش اقتصادی داستان باشد. وقتی اثری در مارکت موسیقی بازخورد خوبی پیدا می کند، بارها از روی آن کپی می شود. سلایق برخی تهیه کننده ها که شناخت درستی از موسیقی ندارند هم در این مسئله تاثیرگذار بوده است.

در میان صدای خواننده، ترانه، ملودی و تنظیم، شما کدام مورد را برای موفقیت اثر موسیقایی مهمتر می دانید؟

به نظر من همه این عوامل در کنار هم مهم هستند. اما در افراد مختلف این مسائل فرق دارد. در حال حاضر خیلی ها به دنبال یک ” لحن ” هستند تا خواندن. مثلا بعضی کلمات یا ترانه را یک جور خاصی بخوانند. به نظر من در میان این موارد، تنظیم کمترین تاثیر را دارد. بیشتر همه به دنبال تکیه کلام در ترانه و ملودی های آشنا با گوش مخاطب هستند.

درباره تنظیم کنندگی خودتان بگویید.

اوایل بیشتر به تنظیم اهمیت می دادم و بعدها که تجربه ام بیشتر شد به این نتیجه رسیدم
که تنظیم باید در خدمت اثر باشد و نباید سعی کنم فقط خودم را نشان بدهم. اما باید تکنیکال باشد و روند خوبی را طی کند.

کمی در خصوص اهمیت میکس هم برای ما صحبت کنید؟

این مسئله بسیار مهم است و شرط آن خوب بودن تنظیم است. تک تک لاین های تنظیم باید استاندارد باشند. تنظیم کننده باید جنس صداها را بشناسد و خودش از علم میکس بهره مند باشد. کسی که میکس را انجام می دهد نمی تواند یک تنظیم بد را به یک تنظیم خوب تبدیل کند. تنظیم باید پتانسیل این را داشته باشد که در میکس بهتر شود.

با این حرف موافقید که آثاری که در چند سال گذشته منتشر شده اند کمتر قابلیت ماندگار شدن دارند؟ کمی در این خصوص صحبت کنید

به موافق هستم. خیلی از آثاری که در این سال ها منتشر شده اند را فراموش کرده ایم. ممکن است یک قطعه در زمان انتشار مگاهیت باشد اما رفته رفته فراموش شود. به نوعی این اثار به فست فود شبیه هستند. تهیه کننده ها بیشتر دوست دارند خواننده را زود به استیج برسانند. تلاش می کنند با تبلیغات زیاد یک اثر را به گوش مردم برسانند و نهایتا تا سه ماه آهنگ شنیده می شود و بعد از آن کنسرت برگزار می شود و تمام!

آینده نزدیک موسیقی را چطور پیش بینی می کنید؟

در نسل دهه هفتاد موزیسین های خوبی داریم اما تعدادشان زیاد نیست. نسبت به زمانی که همه چیز آنالوگ بود اگر بخواهم بگویم، تنظیم کننده مجبور بود نوازنده باشد و سازها را بشناسد حتی کسانی که زیاد آکادمیک نبودند با کسب تجربه کار خود را رشد می دادند. در حال حاضر از امکانات و تکنولوژی به شکل غلط استفاده می کنیم و رو به عقب می رویم. همه تنبل شده اند همه چیز در سمپل ها خلاصه می شود. باید از شرایط مناسب حال حاضر استفاده بهتری بشود و امیدوارم در سال های آینده تنظیم کننده های خوبی در مارکت باشند.

دیدگاهتان را بنویسید